Η Ποντικοπαγίδα και γιατί δεν πρέπει να την αγνοούμε...

Αναρτήθηκε από Utopia

Ένα ποντικάκι κοίταξε από τη χαραμάδα του τοίχου και είδε το γεωργό και τη γυναίκα του να ανοίγουν ένα πακέτο.

«Τι φαγητό να περιέχει άραγε;» αναρωτήθηκε το ποντικάκι – δυστυχώς αντίκρισε ότι στο πακέτο υπήρχε μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχοντας στην πίσω αυλή του σπιτιού, το ποντικάκι έκανε την ανακοίνωση: Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε και ξύστηκε, σήκωσε το κεφάλι της και είπε: «Κυρ’ Ποντικέ, θα μπορούσα να πω ότι αυτό είναι ένα ζήτημα ζωής και θανάτου για ‘σένα, αλλά για ‘μένα δεν αλλάζει κάτι. Δε με αφορά.»

Το ποντικάκι γύρισε στο γουρούνι και του είπε: «Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Το γουρούνι συμπόνεσε το ποντικάκι αλλά είπε: «Κυρ’ Ποντικέ, μα εγώ δε μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό, παρά να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα βρίσκεσαι στις προσευχές μου.»

Το ποντικάκι απευθύνθηκε στην αγελάδα και της είπε: «Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Η αγελάδα είπε: «Πω πω κύρ’ Ποντικέ, πολύ λυπάμαι για ‘σένα, αλλά εμένα καρφί δε μου καίγεται.»

Κι έτσι, το ποντικάκι επέστρεψε στο σπίτι, με κατεβασμένο κεφάλι, απογοητευμένο για να αντιμετωπίσει μόνο του την ποντικοπαγίδα.

Εκείνη τη νύχτα ένας ήχος αντήχησε στο σπίτι – σαν μια ποντικοπαγίδα που αιχμαλώτισε τη λεία της.

Η γυναίκα του γεωργού έτρεξε να δει τι πιάστηκε. Μέσα στο σκοτάδι, δεν είδε το δηλητηριώδες φίδι του οποίου η ουρά είχε πιαστεί στην ποντικοπαγίδα.

Το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα του γεωργού, κι εκείνη μετά από λίγο ανέβασε υψηλό πυρετό.

Κι όλοι γνωρίζουν ότι ο πυρετός αντιμετωπίζεται με φρέσκια κοτόσουπα, κι έτσι ο γεωργός, πήρε το τσεκούρι του και πήγε στην πίσω αυλή για το κύριο συστατικό της κοτόσουπας…

Όμως η κατάσταση της γυναίκας επιδεινώθηκε, κι έτσι φίλοι και γείτονες ερχόντουσαν στο σπίτι όλη τη μέρα για να τη φροντίσουν.

Για να τους ταΐσει, ο αγρότης έσφαξε το γουρούνι.

Όμως δυστυχώς, η γυναίκα του αγρότη δεν καλυτέρευε και τελικά πέθανε.

Έτσι, πολλοί άνθρωποι ήρθαν στην κηδεία, και ο αγρότης έσφαξε την αγελάδα για να φάνε όλοι.

Το ποντικάκι τα έβλεπε όλα αυτά από τη χαραμάδα του τοίχου με μεγάλη λύπη.

Γι αυτό, όταν ακούσετε ότι κάποιος αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα και θεωρήσετε ότι δε σας αφορά, θυμηθείτε – όταν κάποιος από ‘μας απειλείται, κινδυνεύουμε όλοι μας. Όλοι μας ταξιδεύουμε στο ίδιο τρένο, που ονομάζεται ζωή. Πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον, και να προσπαθούμε να δίνουμε κουράγιο σε όσους το έχουν ανάγκη.