Ἕνας μικρότερος κόσμος (Ν. Βρεττάκος)

Αναρτήθηκε από Utopia |1 σχόλια

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὄπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα
σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.
Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς
πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν
δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.

Ένας νεκρός άντρας με πυτζάμες (Πάολο Κοέλο, 2004)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Θυμάμαι που διάβασα μια είδηση στο Ίντερνετ που έλεγε ότι βρέθηκε νεκρός ένας άντρας στο Τόκυο στις 10 Ιουνίου 2004, ντυμένος με τις πυτζάμες του।

Ε, και; Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που πεθαίνουν με τις πυτζάμες τους είτε α) πέθαναν στον ύπνο τους, το οποίο είναι ευλογία, είτε β) ήταν με τους συγγενείς τους ή στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου – ο θάνατος δεν ήρθε γρήγορα, κι έτσι είχαν όλο το χρόνο να συνηθίσουν το «ανεπιθύμητο», όπως το είπε ο βραζιλιάνος ποιητής Μανουέλ Μπαντέιρα.

Η είδηση συνέχιζε: όταν πέθανε ήταν στο δωμάτιό του. Οπότε η υπόθεση αποκλείεται και μας απομένει μόνο η πιθανότητα ότι πέθανε στον ύπνο του, χωρίς να υποφέρει καθόλου, χωρίς καν να καταλάβει ότι δε θα έβλεπε ξανά το φως της μέρας.

Αλλά υπάρχει ακόμα μία πιθανότητα: επίθεση που την ακολούθησε ο θάνατος.

Εκείνοι που έχουν επισκεφθεί το Τόκυο, ξέρουν ότι η γιγάντια πόλη είναι ταυτόχρονα και ένα από τα πιο ασφαλή μέρη στον κόσμο. Θυμάμαι κάποτε που σταμάτησα για φαγητό στο Τόκυο με τους εκδότες μου πριν ξεκινήσουμε ένα ταξίδι για το εσωτερικό της Ιαπωνίας – όλες μας οι βαλίτσες ήταν ορατές στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Αμέσως είπα ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο, κάποιος θα μπορούσε να έρθει και να κλέψει όλα μας τα ρούχα και τα έγγραφα. Ο εκδότης μου απλά χαμογέλασε και μου είπε να μην ανησυχώ – δεν είχε ακούσει ποτέ τέτοιο περιστατικό (μάλιστα τίποτα δε συνέβη στις βαλίτσες μας, αν κι εγώ ήμουν αναστατωμένος κατά τη διάρκεια του δείπνου).

Αλλά για να επιστρέψουμε στο νεκρό άντρα με τις πυτζάμες, δεν υπήρχαν ίχνη πάλης, βίας, ή οτιδήποτε τέτοιο. Σε μια συνέντευξη, ένας αστυνομικός δήλωσε ότι ήταν σχεδόν σίγουρα ένα περιστατικό ξαφνικής καρδιακής προσβολής. Κι έτσι η υπόθεση της ανθρωποκτονίας αποκλείστηκε κι αυτή.

Το πτώμα είχε βρεθεί από τους εργάτες μιας κατασκευαστικής εταιρίας στο δεύτερο όροφο ενός κτιρίου που επρόκειτο να κατεδαφιστεί. Όλα οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι ο νεκρός άντρας με τις πυτζάμες, ανίκανος να βρει κάπου να μείνει σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες και ακριβές πόλεις του κόσμου, είχε απλά αποφασίσει να μείνει εκεί όπου δε θα χρειαζόταν να πληρώνει ενοίκιο.

Και τώρα το τραγικό κομμάτι της ιστορίας μας: ο νεκρός μας άντρας ήταν μονάχα ένας σκελετός που φορούσε πυτζάμες. Δίπλα του βρισκόταν μια ανοιχτή εφημερίδα με την ημερομηνία 20 Φεβρουαρίου 1984. ένα ημερολόγιο πάνω σε ένα τραπέζι έδειχνε την ίδια ημερομηνία.

Μ΄ άλλα λόγια, βρισκόταν εκεί 20 ολόκληρα χρόνια.

Και κανείς δεν είχε προσέξει την απουσία του.

Ο άντρας αναγνωρίστηκε σαν ένας πρώην υπάλληλος της εταιρίας που είχε χτίσει το συγκρότημα, κι ο οποίος είχε μετακομίσει εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980, σύντομα μετά το διαζύγιο του. Ήταν μόλις λίγο μεγαλύτερος από πενήντα ετών την ημέρα που ξαφνικά, διαβάζοντας την εφημερίδα του, άφησε αυτόν τον κόσμο.

Η πρώην γυναίκα του ποτέ δεν τον έψαξε. Ανακαλύφθηκε ότι η εταιρία όπου δούλευε είχε πτωχεύσει αμέσως μόλις είχε χτιστεί το κτίριο, κι αφού κανένα διαμέρισμα δεν είχε πουληθεί κι έτσι κανείς δεν το βρήκε παράξενο που δεν επέστρεψε ξανά στη δουλειά του. Οι φίλοι του αναζητήθηκαν κι εκείνοι, κι αυτοί είχαν αποδώσει την εξαφάνισή του στο γεγονός ότι είχε δανειστεί χρήματα από εκείνους και δε μπορούσε να τα επιστρέψει.

Η είδηση τελειώνει ενημερώνοντάς μας ότι τα οστά του παραδόθηκαν στην πρώην γυναίκα του. Τελείωσα το άρθρο και έμεινα να αναρωτιέμαι με την τελευταία φράση: η πρώην σύζυγος ήταν ακόμα ζωντανή, και για 20 χρόνια δεν είχε ποτέ ψάξει το σύζυγό της. Τι θα μπορούσε να σκέφτεται; Ότι δεν την αγαπούσε πια, ότι είχε αποφασίσει να την βγάλει για πάντα από τη ζωή του. Ότι είχε γνωρίσει μια άλλη γυναίκα και είχε εξαφανιστεί δίχως ίχνος. Ότι έτσι είναι η ζωή, μόλις τελειώσουν οι διαδικασίες του διαζυγίου δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται μια σχέση που είχε τερματιστεί νομικά. Φαντάζομαι τι μπορεί να ένιωσε μαθαίνοντας τη μοίρα του ανθρώπου με τον οποίο είχε μοιραστεί ένα κομμάτι της ζωής της.

Μετά σκέφτηκα το νεκρό άντρα με τις πυτζάμες, με μοναξιά τόσο υπερβολική που για είκοσι χρόνια κανένας σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν είχε καταλάβει ότι είχε εξαφανιστεί απλά χωρίς να αφήσει ούτε ένα ίχνος. Και το συμπέρασμά μου είναι ότι χειρότερο από το να νιώθεις πείνα και δίψα, χειρότερο από το να μείνεις άνεργος, το να υποφέρεις από την αγάπη, απελπισμένος μετά από μια ήττα – χειρότερο από όλα αυτά είναι να νιώθεις ότι κανένας, απολύτως κανένας σε τούτον τον κόσμο δε νοιάζεται για σένα.

Ας πούμε όλοι μια σιωπηλή προσευχή τώρα για το νεκρό άντρα κι ας τον ευχαριστήσουμε που μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι μας.

Οι Σκαντζόχοιροι και η Μοναξιά

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Κατά τη διάρκεια της Εποχής των Παγετώνων πολλά ζώα πέθαναν λόγω του ψύχους. Βλέποντας αυτό το φαινόμενο, οι σκαντζόχοιροι αποφάσισαν να συγκεντρωθούν όλοι μαζί, κι έτσι μαζεύτηκαν κοντά κοντά να προστατευτούν.

Όμως πλήγωναν ο ένας τον άλλον με τα αγκάθια τους, κι έτσι αποφάσισαν να μείνουν μακριά μεταξύ τους.

Κι άρχισαν πάλι να πεθαίνουν από το κρύο.

Έπρεπε λοιπόν να πάρουν μια απόφαση: ή θα εξαφανιζόντουσαν από τη γη, ή θα αποδέχονταν ο ένας τα αγκάθια του άλλου.

Πολύ σοφά, επέλεξαν να ξαναέρθουν κοντά. Έμαθαν να ζουν με τις μικρές πληγές που προκαλούσε η στενή τους επαφή, γιατί το πιο σημαντικό ήταν η ζεστασιά που λάμβαναν ο ένας από τον άλλο.

Και στο τέλος επέζησαν.

Διακήρυξη Δικαιωμάτων των Ζώων

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Άρθρο 1

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

Άρθρο 2

Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.

Άρθρο 3

Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνεις στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.

Άρθρο 4

Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.

Άρθρο 5

Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

Άρθρο 6

Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.

Άρθρο 7

Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.

Άρθρο 8

Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κ.λπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα, από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.

Άρθρο 9

Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.

Άρθρο 10

Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

Άρθρο 11

Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.

Άρθρο 12

Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονία, έγκλημα απέναντι στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.

Άρθρο 13

Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται

Άρθρο 14

Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απ' τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Τρίφωνο - Να μ' αγαπάς

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά
γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν
και με αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά (τα λάθη μου όλα)
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά (μ΄αρέσουν όλα)
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί (να με φιλάς)
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η. (ως το πρωΐ)
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου δίναν ραντεβού
Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειναι γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί…

Merry Christmas everyone!!!!!

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

glitter-graphics.com

Τα χρυσαφένια λέπια του κροκόδειλου (Μαλβίνα Κάραλη)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

"...Για τι θες να μιλήσουμε; Για τσάντες ή για άντρες; Μην απαντάς: Άντρες. Εσένα τι συνειρμό σού κάνει το λήμμα άντρας; Συγκεντρώνομαι. Άντρας είναι ένας, όταν είναι άντρας μου, λέω. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.
-Υπάρχουν εν τούτοις κι άλλα, μικρά και ανάξια, δευτερεύοντα χαρακτηριστικά που ορίζουν τον άντρα, με ειρωνεύτηκε (νομίζω) η γυναίκα.
-Αυτά δεν με αφορούν, αλλά αν θες...
Κατ' αρχήν ο άντρας καπνίζει και πίνει. Το έλεγε η γιαγιά μου, ήταν αλάνθαστη η γριά. Ύστερα δεν τον πιάνουν κότσο εκεί που πιάνουν εσένα. Σου λέει: "Άσε θα πάω εγώ να τους μιλήσω". Ακόμα και αν είναι ενάμιση μέτρο άντρας, πρέπει να σου δημιουργεί τη βεβαιότητα πως μπορεί και να τους δείρει στην εφορία.
...Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή. Κάθεσαι στο μπουντουάρ και κάνεις νύχι. Που εκείνη την ώρα τίποτε δεν θέλεις να σε διασπάσει. Ο σωστός άντρας έρχεται με τα χαρτιά από την τράπεζα και σου λέει: "Εδώ υπόγραψε. (Γιατί ξέρει και σωστά ελληνικά, δεν τον πήραμε τυχαία). Εδώ, παιδί μου, σου λέω, πάνω από τη γραμμούλα..." Εκείνη την ώρα -καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις- σαν να σου δίνει ένα υποχθόνιο σήμα, ώστε να αρχίσεις να κάνεις γυναικεία: "πού να υπογράψω άντρα; Εδώ; Κάτσε να στεγνώσει πρώτο το νύχι, μην κάνω μουντζαλιά και δεν το παίρνουνε".
Τότε ο σωστός άντρας θα πει: "Άσε καλύτερα. Υπογράφω εγώ. Και θα γίνει πλαστογράφος... Το κάνει για να μην χαλάσεις το πεντικιούρ; Επειδή σε περνάει για τελείως ηλίθια; Επειδή αταβιστικά κάτι τον σπρώχνει;
Το συμπέρασμα είναι ένα: αυτή η κατάσταση σε βολεύει, γυναίκα. Άρα ο άντρας είναι ο σωστός. Βεβαίως, για να μη σε ξεγελάω, όλα αυτά τα πρακτικά μπορώ, αν ασκηθώ, να τα κάνω και μόνη μου. Αλλά είναι αυτή η άχαρη διανομή, η διανομή που ονειρεύτηκα; "Που προχωράς μέσα στο πλήθος, χλομή, γκρίζα γυναίκα, που κανείς δεν σε φροντίζει;" Σαίξπηρ, κουκλάκι μου...
..."Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα". Και μέσα σε αυτή την ατάκα συνόψισα τα πάντα... Διόλου πια με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο, το ίδιο κάνει. Μόνο εκείνο το "δεν ήπιες νερό όλη μέρα". Ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα: "Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο" - καταλήγω:
Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν σ' αφήνει να ξεραθείς... Να μαραθείς, είπα. Να ξεραθείς -είπε αυτή- και έχει διαφορά. Που ένα ποτήρι με νερό φτάνει για να την κάνει.
..."Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί, να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μην ντραπείς, να μη σε λυπηθεί, να μην ανησυχήσει. Ιδίως να μην μπει στη λογική να σου φέρει αυτή εκείνο το ποτήρι το νερό που λέγαμε..."

Ιστορίες για το Χειμώνα (Τάσος Λειβαδίτης)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Ώσπου ένα πρωί ξυπνάς με την πεποίθηση ότι μες στον ύπνο σου βρήκες επιτέλους τον αληθινό προορισμό σου — ντύθηκα βιαστικά κι αποχαιρέτησα τους δικούς μου παίζοντας μια υπέροχη μελωδία πάνω στα κάγκελα του κρεβατιού, ώ, μη γελάτε γιατί τα πράγματα έχουν δυο όψεις κι εγώ προτιμώ την πιο συναρπαστική — και αδιάκοπα αυτή η αίσθηση ότι δεν μπορέσαμε να ζήσουμε ποτέτην αληθινή μας ζωή κι έμεινε για πάντα εκεί στα σκοτεινά
(γι' αυτό τα βράδια σωπαίνουμε κι αφουγκραζόμαστε το σκοτάδι) — ώ μελαγχολία του απείρου - ας σηκώσουμε το ποτήρι μας κι ας πιούμε εις υγείαν της συμπόνιας, γιατί δε θα γνωρίσει ποτέ ο ένας τον άλλον σαν τη μητέρα το ίδιο βράδυ που πέθανε ο πατέρας πήρε απ’ το συρτάρι κάτι κοριτσίστικες κορδέλες και τις έδεσε στα μαλλιά της για να δείξει ότι ο κόσμος δε χάθηκε ακόμα κι ότι ίσως έχουμε καιρό.
Άλλα ας αφήσουμε τις ελπίδες μας γι' αύριο κι ας κοιτάξουμε πίσω απ’ τον καναπέ, εκεί που συμβαίνουν τα μεγάλα γεγονότα όπως τα πρώτα μας δάκρυα — κι αργότερα έπρεπε να υποφέρω για να κρύβω τη μεγάλη αποστολή μου ώσπου στο τέλος αγάπησα κι αυτό το ωραίο δέντρο στον κήπο έτσι δεν ξέχασα ποτέ πως κάποιος πολύ σοβαρός λόγος με είχε
φέρει στη γη ενώ στο βάθος κάθε νύχτας μου υπάρχει ένα μυστικό που φοβάμαι να το ανακαλύψω. Υπερβολές, θα πείτε. Όμως γι' αυτό θα 'χουμε ιστορίες για όλο το χειμώνα.

Mad World....!!! (Ευχαριστώ, Αλίκη!!!!)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου στέλνουν e - mail , γιατί: 1. Σταμάτησα να πίνω Coca Cola, αφού έμαθα ότι χρησιμοποιείται για να καθαρίζουν τους λεκέδες στα WC. 2. Σταμάτησα να καταναλώνω ότι είχαμε στο ψυγείο γιατί το σελοφάν και τα τάπερ έχουν ουσίες που σου τρώνε τα σωθικά. Πέταξα και το φούρνο μικροκυμάτων γιατί είχα μια βόμβα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. 3. Δεν πάω πλέον κινηματογράφο, για να μην κάτσω σε κάθισμα που ίσως να έχει καρφίτσα που φέρει τον ιό του AIDS. 4. Δεν αγοράζω πια από ντελικατέσσεν σπιτικά ντολμαδάκια της κυρά-Μαρίας από τότε που διάβασα ότι είναι της κονσέρβας και με δουλεύουν. 5. Μυρίζω άσχημα, αφού δεν βάζω πλέον αποσμητικό διότι ίσως μου προκαλέσει καρκίνο. Δεν λούζομαι γιατί φοβάμαι τις εγκεφαλίτιδες. 6. Δεν παρκάρω πλέον το αυτοκίνητό μου στα supermarkets, ούτε μετακινούμαι με το μετρό διότι ίσως κάποιος μου δώσει να δοκιμάσω κάποιο άρωμα ή μου βάλει σπρέι, για να με βιάσει ή/και ληστέψει αργότερα. 7. Δεν απαντώ το κινητό μου, διότι ίσως μετά μου πουν να πάρω σε κανένα παράξενο νούμερο και μου έρθει μετά ο λογαριασμός με κλήσεις σε Τζούνω στην Αλάσκα, Χαράρε ή Τιχουάνα. Από τότε μάλιστα που έμαθα ότι μπορεί κάποιος να σε παρακολουθεί, ακόμα και αν το έχεις κλειστό, στο σπίτι μιλάμε με σημειωματάκια. 8. Δεν πίνω πλέον ποτά από τενεκεδάκι, διότι φοβάμαι ότι ίσως μου προκαλέσουν κάποια ασθένεια διότι έμαθα ότι τα χρησιμοποιούν οι αρουραίοι για να κάνουν κακά επάνω τους. 9. Όταν βγαίνω έξω σε κάποιο κλαμπ, δεν κοιτάζω κανέναν, ακόμα και αν είναι ωραία γυναίκα, διότι ίσως μετά μου δώσει ναρκωτικά, με πάρει σε κάποιο ξενοδοχείο και μου βγάλει το συκώτι ή άλλο όργανο για να το πουλήσει στη μαύρη αγορά και ξυπνήσω σε μια μπανιέρα γεμάτη παγάκια. 10. Κατέθεσα όλες τις οικονομίες μου στον λογαριασμό της Αmy Bruce, που είναι άρρωστη στο νοσοκομείο, 7.000 περίπου φορές. Είναι αξιοθαύμαστο, αυτό το παιδί είναι 8 χρόνων από το 1995!!! 11. Δεν τρώω πια χάμπουργκερ στα Mc Donald's γιατί δεν είναι πραγματικό κρέας. 12. Δεν τρώω πια κρέας από τότε που είδα σε εκείνο το e-mail με τι ταΐζουν τα μοσχάρια και τις αγελάδες. Εννοείται ότι έκοψα και το γάλα αφού διάβασα ότι στα σούπερ μάρκετ πουλάνε, με μαιμουδιά, ληγμένο. Εννοείται ότι μετά το mail που έδειχνε ότι ποτίζουν τα λαχανικά με ακάθαρτα νερά, τα έκοψα και αυτά. 13. Από τα πολλά mails με τσόντες που λαμβάνω, γέμισα κόμπλεξ από τα μεγέθη των ανδρικών μορίων και τα καμασουτρικά που είδα..που ντρέπομαι πια να πηδήξω. 10. Έγραψα το όνομά μου περίπου 3.000 φορές σε μια λίστα για να σώσω ένα σπάνιο είδος σκίουρου και άλλες 34.967 για να επιστρέψουν οι Άγγλοι τα Ελγίνεια. 11. Έχω μαζέψει περίπου 3.000 χρόνια με κακή τύχη, 18 χρόνια σεξουαλικής ανικανότητας, οι δικοί μου έχουν αρρωστήσει βαριά 7.954 φορές, και έχω πεθάνει 67 φορές από τα chain letters που μου έστειλαν. Υ.Γ. ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ Ε-ΜΑΙL ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 8.500.000 ΑΤΟΜΑ, ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 18:34 ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΕΝΑΣ ΑΡΑΠΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΗΔΗΞΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ.

Αν και αυτό κατά κάποιο τρόπο γίνεται ήδη...

Ι want you.... (Elvis Costello)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

The road not taken (By Robert Frost)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Two roads diverged in a yellow wood,

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could

To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,

And having perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear;

Though as for that the passing there

Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black.

Oh, I kept the first for another day!

Yet knowing how way leads on to way,

I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:

Two roads diverged in a wood, and I—

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

Επίκτητος (Στωικός φιλόσοφος, 55 μΧ - 135μΧ)

Αναρτήθηκε από Utopia |1 σχόλια

Όλη η φιλοσοφία έγκειται σε δύο λέξεις, υπομονή και εγκράτεια.

Πρώτα μάθε την ερμηνεία όσων λες, και μετά μίλα. Όλες οι θρησκείες πρέπει να είναι αποδεκτές… γιατί όλοι οι άνθρωποι πρέπει να φτάσουν στο δικό τους παράδεισο με κάποιο τρόπο. Ελευθερία είναι το δικαίωμα να ζούμε όπως επιθυμούμε.

Πρόσεχε να αφήσεις πίσω σου τους γιους σου με καλές αρχές παρά με πολλά πλούτη., γιατί η ελπίδες εκείνων που ζουν ενάρετα είναι καλύτερες από τον πλούτο των αγνοούντων.

Αν κάποιος μιλήσει άσχημα για σένα και τα λεγόμενά του ισχύουν, διόρθωσε τον εαυτό σου. Αν είναι ψέματα, απλά γέλα. Μην πασχίζεις να αναγκάσεις τα πράγματα να γίνονται όπως τα θέλεις εσύ, να εύχεσαι να έρχονται όπως είναι πραγματικά, κι έτσι θα τα βρεις.

Δεν έχει σημασία το τι σου συμβαίνει, αλλά το πώς το αντιμετωπίζεις. Δε σε προσβάλει εκείνος που σε βρίζει ή σε προκαλεί, αλλά το γεγονός ότι εσύ θεωρείς προσβλητικά τα όσα λέει. Χρησιμοποίησε όσα έχεις με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς, και αποδέξου τα υπόλοιπα όπως έρθουν.

Πρώτα σκέψου τι θα ήθελες να είσαι. Μετά κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις.

Η ελευθερία δεν αποκτάται με το να απολαμβάνεις όλα όσα επιθυμείς, αλλά με τον έλεγχο όλων αυτών των επιθυμιών. Τι είναι η ελευθερία πέρα από το δικαίωμα να ζούμε όπως θέλουμε; Τίποτα περισσότερο από αυτό. Πρώτα μάθε ποιος είσαι, και μετά διαμόρφωσε τον εαυτό σου αναλόγως.

Τίποτα σημαντικό δε δημιουργείται από τη μία στιγμή στην άλλη. Αν μου πεις ότι θες ένα σύκο, θα σου απαντήσω πως απαιτείται χρόνος γι αυτό. Πρώτα πρέπει να ανθίσει το δέντρο, μετά να γίνει ο καρπός και μετά να ωριμάσει.

Κανένας δεν είναι ελεύθερος ή κύριος του εαυτού του.

Ο θεός μου εμπιστεύτηκε τον εαυτό μου.

The Colour of Me

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

When you are at peace, you are:

Giving and unselfish

When you are moved to act, you are:

Confident and optimistic

When you are inspired, you are:

Creative and productive

When your life is perfectly balanced, you are:

Connected to nature and the world

Your life's purpose is:

To change the world

Η Αγάπη

Αναρτήθηκε από Utopia |1 σχόλια

Σύμφωνα με το λεξικό: από το Λατινικό ‘amor’. Δυνατό συναίσθημα που μας οδηγεί στο αντικείμενο του πόθου μας. Προδιάθεση της ψυχής και της καρδιάς. Τρυφερότητα. Πάθος. Αποκλειστική συμπάθεια. Θεία χάρη.

Στην Καινή Διαθήκη: Γι αυτό η πίστη, η ελπίδα και η Αγάπη θα αντέξουν. Αυτές είναι οι τρεις σημαντικότερες και σημαντικότερη μεταξύ τους η Αγάπη। (προς Κορινθίους 13:13)

Στο Κοράνι: Και με Δικά του σημάδια δημιούργησε συντρόφους για ‘σας από εσάς τους ίδιους έτσι ώστε να βρείτε τη γαλήνη μαζί, και τοποθέτησε ανάμεσά σας Αγάπη και συμπόνια. (Κεφ. 30, στίχος 21)

Ετυμολογικά: οι Έλληνες είχαν τρεις λέξεις για να ορίσουν την Αγάπη: Έρως, Φίλος και Αγάπη। Έρως είναι η υγιής Αγάπη ανάμεσα σε δύο άτομα που δικαιολογεί την ύπαρξη και διαιωνίζει το ανθρώπινο γένος। Φίλος είναι το συναίσθημα που αποδίδουμε στους φίλους μας. Τέλος ‘’Αγάπη’’, που εμπεριέχει και τον Έρωτα και το Φίλο, ξεπερνάει την απλή συμπάθεια για κάποιον. Πρόκειται για την απόλυτη Αγάπη, την Αγάπη που κυριεύει εκείνους που τη νιώθουν.

Για τον Όσκαρ Γουάιλντ:
Κι όμως, ο καθένας σκοτώνει εκείνο που αγαπά

Κι αυτό ας το ακούσουν όλοι,

Κάποιοι το κάνουν με μια πικρή ματιά,

Κάποιοι με μια κολακεία,

Ο δειλός το κάνει με ένα φιλί.

Ο γενναίος με ένα σπαθί!

( Η Μπαλάντα της Φυλακής του Reading, 1898)

Σε ένα email: “Όσο η καρδιά μου ήταν δική μου, ποτέ δεν ξύπνησα με αγωνία, ποτέ δεν πέρασα ξάγρυπνη νύχτα. Από τότε που ερωτεύτηκα, η ζωή μου είναι μια σειρά από αγωνίες, απώλειες, σύγχυση. Πιστεύω πως ο Θεός, χρησιμοποιώντας την Αγάπη, κατάφερε να κρύψει την κόλαση στη μέση του παραδείσου.”

Σε μια επιστημονική εφημερίδα: Το 2000, ερευνητές του University College of London, εντόπισαν τα σημεία εκείνα του εγκεφάλου που δραστηριοποιούνται από την ρομαντική Αγάπη χρησιμοποιώντας φοιτητές που ισχυρίζονταν ότι ήταν τρελά ερωτευμένοι. Αρχικά κατέληξαν στο γεγονός ότι οι ζώνες που επηρεάζονταν από το συναίσθημα είναι πολύ μικρότερες από ότι είχαν φανταστεί, και είναι ίδιες με εκείνες που ερεθίζονται σε καταστάσεις ευφορίας, όπως όταν έχει γίνει χρήση κοκαΐνης, για παράδειγμα. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι η Αγάπη είναι παρόμοια με την εκδήλωση της φυσικής εξάρτησης που προκαλείται από τα ναρκωτικά.

Επίσης, χρησιμοποιώντας το ίδιο σύστημα σάρωσης του εγκεφάλου, μια ερευνήτρια του Rutgers University, καταλήγει ότι τρία χαρακτηριστικά της Αγάπης (το σεξ, ο ρομαντισμός και η αλληλεξάρτηση) ερεθίζουν διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, και συμπέρανε επομένως, πως μπορούμε να αγαπάμε ένα άτομο, να θέλουμε να κάνουμε σεξ με ένα άλλο και να ζούμε με ένα τρίτο.

Ένας ποιητής είπε: Η Αγάπη δεν κατέχει τίποτα και δε θέλει να κατέχεται από κανέναν, γιατί είναι η ίδια αυτάρκης। (Ο Προφήτης – Khalil Gibran / 1883 – 1931)

Ταϊζω ένα μωρό (Οδυσσέας Ιωάννου) / Αναδημοσίευση από το http://www.protagon.gr/

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Ταΐζω ένα μωρό. Ένα ζωικό κουβαράκι τεσσάρων μηνών, μονίμως γελαστό, ένα κουτάκι αγάπης, το δελφινάκι μου. Όταν το φιλάω δεν ξέρω πως κρατιέμαι και δεν του κόβω κομμάτια - ποτέ δεν θα μάθει ότι την αρτιμέλειά του την χρωστάει στη γενναία αυτοσυγκράτησή μου, στα αστείρευτα αποθέματά μου πειθαρχίας και αυτοέλεγχου…

Τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου ξαπλώνει στο κρεββάτι ανάμεσά μας. Ακούω τα πνευμόνια του, ανάσα την ανάσα γυμνάζεται στην ζωή και από γατί γίνεται άνθρωπος. Ένα μωρό είναι σαν το αναμμένο τζάκι, ποτέ δεν είναι ίδιο, ποτέ δεν θα πετύχεις το ίδιο σχήμα φωτιάς.

Ταΐζω ένα μωρό. Κι όλος ο κόσμος γίνεται στόμα. Βγάζει ήχους, σπέρματα λέξεων ωραίων, υγρούς ήχους, γεμίζει σιγά σιγά την θάλασσά του να ‘χει να δελφινοβολτάρει. Έχει και πατούσες. Αμέ! Ο Θεός να τις κάνει… Τα κλειδιά του σπιτιού είναι μεγαλύτερα… Παλεύει να κρατήσει το κεφάλι της όρθιο, κάθε μέρα και καλύτερα. Σκαρφαλώνει πάνω μου σαν σκίουρος που έχει πάρει L.S.D, γελάει συνέχεια. Τι γελάς ρε σαχλαμάρα;

Ταΐζω ένα μωρό. Ξέρω πως ποτέ δεν θα κάνω κάτι σημαντικότερο. Δεν μου ανήκει, δεν του ανήκω, η σχέση είναι καθαρή από την αρχή. Αλλά κάποιος πρέπει να κρατάει το μπιμπερό… Στα σπάνια κλάματά της μια χνουδωτή καμηλοπάρδαλη αποδεικνύεται πιο χρήσιμη από εμένα. Μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει το κλάμα. Αρχίζω να έχω θέμα με την καμηλοπάρδαλη. Ή αυτή ή εγώ!

Μακάρι να αγαπήσει την θάλασσα και να θελήσει να της την μάθω. Μακάρι να αγαπήσει και να θελήσει να μου μάθει.
Βέβαια δεν έχω αυταπάτες. Τον βλέπω τον διάλογο να έρχεται
- Καλημέρα λουλούδι μου!
- Δεν μας χέζεις ρε πατέρα πρωί πρωί;

Ταΐζω ένα μωρό. Κι όλος ο κόσμος γίνεται γάλα.

Το Μολύβι

Αναρτήθηκε από Utopia |2 σχόλια

Ένα αγόρι παρακολουθούσε τη γιαγιά του να γράφει ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

‘‘Γράφεις για αυτά που κάναμε; Είναι για ‘μένα η ιστορία σου;’’ Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει και είπε στον εγγονό της:

‘’Ναι, βέβαια, για ‘σένα γράφω, αλλά πιο σημαντικό ακόμα είναι το μολύβι το οποίο χρησιμοποιώ. Ελπίζω όταν μεγαλώσεις κι εσύ να είσαι κι εσύ σαν αυτό το μολύβι.’’

Παραξενεμένο το παιδί, κοίταξε το μολύβι. Δε φαινόταν και πολύ ιδιαίτερο.

‘’Μα αυτό το μολύβι μοιάζει με όλα τα μολύβια που έχω δει.’’

‘’Εξαρτάται από το πώς το βλέπεις. Έχει πέντε γνωρίσματα που, αν καταφέρεις να τα διατηρήσεις, θα σε κάνουν έναν άνθρωπο που θα έχει πάντα γαλήνη στη ζωή του.’’

‘’Πρώτο Γνώρισμα: Είσαι ικανός για εκπληκτικά πράγματα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς πως υπάρχει ένα χέρι που καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το ονομάζουμε Θεό και Εκείνος πάντα μας οδηγεί σύμφωνα με το θέλημά Του.’’

‘’Δεύτερο Γνώρισμα: Πότε πότε, πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά μετά, είναι πιο μυτερό και γράφει καλύτερα. Έτσι κι εσύ, πρέπει να μάθεις να υπομένεις κάποιους πόνους και λύπες, επειδή αυτά θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.’’

‘’Τρίτο Γνώρισμα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιήσουμε γόμα και να σβήσουμε οποιοδήποτε λάθος. Αυτό σημαίνει ότι το να διορθώνεις κάτι που έκανες δεν είναι κακό. Βοηθάει ώστε να μείνουμε στο δρόμο της δικαιοσύνης.’’

‘’Τέταρτο Γνώρισμα: Αυτό που πραγματικά μετράει σε ένα μολύβι δεν είναι το εξωτερικό ξύλο, αλλά ο γραφίτης που υπάρχει μέσα. Οπότε πάντα να προσέχεις αυτό που έχεις μέσα σου.’’

‘’Και τέλος, το πέμπτο γνώρισμα του μολυβιού: πάντοτε αφήνει ένα ίχνος. Έτσι ακριβώς, πρέπει να ξέρεις πως οτιδήποτε κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ένα ίχνος, οπότε πρόσεχε να έχεις σύνεση σε οτιδήποτε κάνεις’’.