Ἕνας μικρότερος κόσμος (Ν. Βρεττάκος)

Αναρτήθηκε από Utopia |1 σχόλια

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὄπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα
σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.
Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς
πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν
δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.

Ένας νεκρός άντρας με πυτζάμες (Πάολο Κοέλο, 2004)

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Θυμάμαι που διάβασα μια είδηση στο Ίντερνετ που έλεγε ότι βρέθηκε νεκρός ένας άντρας στο Τόκυο στις 10 Ιουνίου 2004, ντυμένος με τις πυτζάμες του।

Ε, και; Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που πεθαίνουν με τις πυτζάμες τους είτε α) πέθαναν στον ύπνο τους, το οποίο είναι ευλογία, είτε β) ήταν με τους συγγενείς τους ή στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου – ο θάνατος δεν ήρθε γρήγορα, κι έτσι είχαν όλο το χρόνο να συνηθίσουν το «ανεπιθύμητο», όπως το είπε ο βραζιλιάνος ποιητής Μανουέλ Μπαντέιρα.

Η είδηση συνέχιζε: όταν πέθανε ήταν στο δωμάτιό του. Οπότε η υπόθεση αποκλείεται και μας απομένει μόνο η πιθανότητα ότι πέθανε στον ύπνο του, χωρίς να υποφέρει καθόλου, χωρίς καν να καταλάβει ότι δε θα έβλεπε ξανά το φως της μέρας.

Αλλά υπάρχει ακόμα μία πιθανότητα: επίθεση που την ακολούθησε ο θάνατος.

Εκείνοι που έχουν επισκεφθεί το Τόκυο, ξέρουν ότι η γιγάντια πόλη είναι ταυτόχρονα και ένα από τα πιο ασφαλή μέρη στον κόσμο. Θυμάμαι κάποτε που σταμάτησα για φαγητό στο Τόκυο με τους εκδότες μου πριν ξεκινήσουμε ένα ταξίδι για το εσωτερικό της Ιαπωνίας – όλες μας οι βαλίτσες ήταν ορατές στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Αμέσως είπα ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο, κάποιος θα μπορούσε να έρθει και να κλέψει όλα μας τα ρούχα και τα έγγραφα. Ο εκδότης μου απλά χαμογέλασε και μου είπε να μην ανησυχώ – δεν είχε ακούσει ποτέ τέτοιο περιστατικό (μάλιστα τίποτα δε συνέβη στις βαλίτσες μας, αν κι εγώ ήμουν αναστατωμένος κατά τη διάρκεια του δείπνου).

Αλλά για να επιστρέψουμε στο νεκρό άντρα με τις πυτζάμες, δεν υπήρχαν ίχνη πάλης, βίας, ή οτιδήποτε τέτοιο. Σε μια συνέντευξη, ένας αστυνομικός δήλωσε ότι ήταν σχεδόν σίγουρα ένα περιστατικό ξαφνικής καρδιακής προσβολής. Κι έτσι η υπόθεση της ανθρωποκτονίας αποκλείστηκε κι αυτή.

Το πτώμα είχε βρεθεί από τους εργάτες μιας κατασκευαστικής εταιρίας στο δεύτερο όροφο ενός κτιρίου που επρόκειτο να κατεδαφιστεί. Όλα οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι ο νεκρός άντρας με τις πυτζάμες, ανίκανος να βρει κάπου να μείνει σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες και ακριβές πόλεις του κόσμου, είχε απλά αποφασίσει να μείνει εκεί όπου δε θα χρειαζόταν να πληρώνει ενοίκιο.

Και τώρα το τραγικό κομμάτι της ιστορίας μας: ο νεκρός μας άντρας ήταν μονάχα ένας σκελετός που φορούσε πυτζάμες. Δίπλα του βρισκόταν μια ανοιχτή εφημερίδα με την ημερομηνία 20 Φεβρουαρίου 1984. ένα ημερολόγιο πάνω σε ένα τραπέζι έδειχνε την ίδια ημερομηνία.

Μ΄ άλλα λόγια, βρισκόταν εκεί 20 ολόκληρα χρόνια.

Και κανείς δεν είχε προσέξει την απουσία του.

Ο άντρας αναγνωρίστηκε σαν ένας πρώην υπάλληλος της εταιρίας που είχε χτίσει το συγκρότημα, κι ο οποίος είχε μετακομίσει εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980, σύντομα μετά το διαζύγιο του. Ήταν μόλις λίγο μεγαλύτερος από πενήντα ετών την ημέρα που ξαφνικά, διαβάζοντας την εφημερίδα του, άφησε αυτόν τον κόσμο.

Η πρώην γυναίκα του ποτέ δεν τον έψαξε. Ανακαλύφθηκε ότι η εταιρία όπου δούλευε είχε πτωχεύσει αμέσως μόλις είχε χτιστεί το κτίριο, κι αφού κανένα διαμέρισμα δεν είχε πουληθεί κι έτσι κανείς δεν το βρήκε παράξενο που δεν επέστρεψε ξανά στη δουλειά του. Οι φίλοι του αναζητήθηκαν κι εκείνοι, κι αυτοί είχαν αποδώσει την εξαφάνισή του στο γεγονός ότι είχε δανειστεί χρήματα από εκείνους και δε μπορούσε να τα επιστρέψει.

Η είδηση τελειώνει ενημερώνοντάς μας ότι τα οστά του παραδόθηκαν στην πρώην γυναίκα του. Τελείωσα το άρθρο και έμεινα να αναρωτιέμαι με την τελευταία φράση: η πρώην σύζυγος ήταν ακόμα ζωντανή, και για 20 χρόνια δεν είχε ποτέ ψάξει το σύζυγό της. Τι θα μπορούσε να σκέφτεται; Ότι δεν την αγαπούσε πια, ότι είχε αποφασίσει να την βγάλει για πάντα από τη ζωή του. Ότι είχε γνωρίσει μια άλλη γυναίκα και είχε εξαφανιστεί δίχως ίχνος. Ότι έτσι είναι η ζωή, μόλις τελειώσουν οι διαδικασίες του διαζυγίου δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται μια σχέση που είχε τερματιστεί νομικά. Φαντάζομαι τι μπορεί να ένιωσε μαθαίνοντας τη μοίρα του ανθρώπου με τον οποίο είχε μοιραστεί ένα κομμάτι της ζωής της.

Μετά σκέφτηκα το νεκρό άντρα με τις πυτζάμες, με μοναξιά τόσο υπερβολική που για είκοσι χρόνια κανένας σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν είχε καταλάβει ότι είχε εξαφανιστεί απλά χωρίς να αφήσει ούτε ένα ίχνος. Και το συμπέρασμά μου είναι ότι χειρότερο από το να νιώθεις πείνα και δίψα, χειρότερο από το να μείνεις άνεργος, το να υποφέρεις από την αγάπη, απελπισμένος μετά από μια ήττα – χειρότερο από όλα αυτά είναι να νιώθεις ότι κανένας, απολύτως κανένας σε τούτον τον κόσμο δε νοιάζεται για σένα.

Ας πούμε όλοι μια σιωπηλή προσευχή τώρα για το νεκρό άντρα κι ας τον ευχαριστήσουμε που μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι μας.

Οι Σκαντζόχοιροι και η Μοναξιά

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Κατά τη διάρκεια της Εποχής των Παγετώνων πολλά ζώα πέθαναν λόγω του ψύχους. Βλέποντας αυτό το φαινόμενο, οι σκαντζόχοιροι αποφάσισαν να συγκεντρωθούν όλοι μαζί, κι έτσι μαζεύτηκαν κοντά κοντά να προστατευτούν.

Όμως πλήγωναν ο ένας τον άλλον με τα αγκάθια τους, κι έτσι αποφάσισαν να μείνουν μακριά μεταξύ τους.

Κι άρχισαν πάλι να πεθαίνουν από το κρύο.

Έπρεπε λοιπόν να πάρουν μια απόφαση: ή θα εξαφανιζόντουσαν από τη γη, ή θα αποδέχονταν ο ένας τα αγκάθια του άλλου.

Πολύ σοφά, επέλεξαν να ξαναέρθουν κοντά. Έμαθαν να ζουν με τις μικρές πληγές που προκαλούσε η στενή τους επαφή, γιατί το πιο σημαντικό ήταν η ζεστασιά που λάμβαναν ο ένας από τον άλλο.

Και στο τέλος επέζησαν.

Διακήρυξη Δικαιωμάτων των Ζώων

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Άρθρο 1

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

Άρθρο 2

Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.

Άρθρο 3

Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνεις στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.

Άρθρο 4

Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.

Άρθρο 5

Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

Άρθρο 6

Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.

Άρθρο 7

Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.

Άρθρο 8

Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κ.λπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα, από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.

Άρθρο 9

Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.

Άρθρο 10

Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

Άρθρο 11

Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.

Άρθρο 12

Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονία, έγκλημα απέναντι στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.

Άρθρο 13

Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται

Άρθρο 14

Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απ' τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Τρίφωνο - Να μ' αγαπάς

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά
γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν
και με αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά (τα λάθη μου όλα)
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά (μ΄αρέσουν όλα)
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί (να με φιλάς)
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η. (ως το πρωΐ)
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου δίναν ραντεβού
Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειναι γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ’ ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί…

Merry Christmas everyone!!!!!

Αναρτήθηκε από Utopia |0 σχόλια

glitter-graphics.com